"ΑΜΦΙΣΣΑ...ΣΕ ΑΓΓΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ" - ΟΙΚΙΑ ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΤΤΟΡΟΥ

"Η ΑΜΦΙΣΣΑ...ΣΕ ΑΓΓΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ", είναι ο τίτλος του φετινού προγράμματος σχολικών δραστηριοτήτων που θα ασχοληθούν οι μαθητές της ΣΤ΄Δημοτικού, καταγρόφοντας κομμάτια της ιστορίας της πόλης. Γωνία των οδών ΙΣ Γάτου και Ανδρούτσου βρίσκεται μια πανέμορφη νεοκλασική κατοικία - που πρόσφατα έγιναν επισκευές στην εξωτερική της όψη - της κ. Μαρίας Κοττορού (το κατάστημα στο ισόγειο είναι ιδιοκτησίας κ. Τζαμτζή). Ένα σπίτι που τραβά το βλέμμα σου και την προσοχή σου, τόσο λόγω αρχιτεκτονικής όσο και λόγω εξωτερικής όψης με τα δεκατρία τζαμοπαράθυρα να προσφέρουν άπλετο φως στο εσωτερικό του. Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού κ. Μαρία υποδέχτηκε τους μικρούς μαθητές και τους μίλησε για την ιστορία της πανέμορφης οικίας. Χτίστηκε το 1907 από τον παππού της Γιώργο Τζαμτζή και τη γιαγιά της Χρυσούλα.
 Στο ισόγειο κατάστημα υπήρχε το καροποιείο, όπου στη συνέχεια το 1955 ο Θεμιστοκλής Τζαμτζής άρχισε να φέρνει ανταλλακτικά αυτοκινήτων και στο τέλος έγινε χρωματοπωλείο. Η νεοκλασική κατοικία διαθέτει ξύλινο πάτωμα, εντυπωσιακά φωτιστικά, ξεχωριστά μοναδικά αντικείμενα καθημερινής χρήσης που σε μεταφέρουν στην εποχή σπιτιού της δεκαετίας του 1950. Μοναδικοί είναι οι ζωγραφικοί πίνακες που διακοσμούν τους τοίχους, αφού η κόρη της ιδιοκτήτριας είναι και η ίδια ζωγράφος. Ευχαριστούμε την ιδιοκτήτρια κ. Μαρία για τη ζεστή φιλοξενία της και την ξενάγηση που μας έκανε στην πανέμορφη οικία της!!! Η Άμφισσα θα συνεχίσει να είναι η πόλη με το πλούσιο ιστορικό και πολιτισμικό παρελθόν, το οποίο οι μαθητές μας θέλουν να γνωρίσουν και να αναδείξουν!!!!


Παραθέτουμε τα λόγια την κ. Μαρίας Κοττορού για ην ιστορία του σπιτιού:

Αυτό το σπίτι είναι νεοκλασικό, δηλαδή γύρω στα 1870 στην Άμφισσα – μετά το μεγάλο σεισμό – άρχισαν να φτιάχνουν τα νεοκλασικά σπίτια στην πόλη. Εδώ έχουμε τα περισσότερα νεοκλασικά σπίτια στην Ελλάδα, από ότι έχει καταγραφεί. Το συγκεκριμένο σπίτι χτίστηκε το 1907, από τον παππού μου τον Γιώργο τον Τζαμτζή και τη γυναίκα του τη Χρυσούλα. Έλεγε η γιαγιά πως «εγώ αυτό το σπίτι το αποτελείωσα μόνη μου, ο άντρας μου ήταν στον πόλεμο», συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα με τον Παύλο Μελά και θυμάμαι από μικρή που ήμουν πάνω από το τζάκι το χειμωνιάτικο, υπήρχε μια φωτογραφία του συγκεκριμένου ήρωα, αυτή όμως χάθηκε και δεν ξέρω τώρα που είναι. Στο πάνω σπίτι ζούσε η οικογένεια και κάτω ήταν η δουλειά του παππού, ο οποίος δούλευε με τα δεκατρία του αγόρια. Κάτω ήταν μαγαζί και από ότι θυμάμαι κάνανε ξυλουργικές εργασίες και δίπλα – στο χαμηλό κτίριο – ήταν καροποιείο στο οποίο δούλευε ο παππούς με τα παιδιά του. Τότε δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και το καροποιείο ήταν το σέρβις της εποχής. Ερχόντουσαν εδώ τα κάρα, έφτιαχναν τα ξύλα στο μαγαζί, έφτιαχναν τις ρόδες – εδώ (χαμηλό κτίριο) ήταν το «γύφτικο» που λέγανε, και είχαν ένα καμίνι και έκαιγαν το σίδερο από τις ρόδες που ήταν εξωτερικό και ερχόντουσαν στην εσωτερική αυλή και έλεγαν «θα σιδερώσουμε». Και πιάναν το καμένο το σίδερο και το βάζαν στις ρόδες και ρίχνανε νερά, έσφιγγε αυτό και γινόταν η ρόδα για την άμαξα. Το σπίτι κατοικήθηκε αμέσως, μετά την κατασκευή του. Το σπίτι αυτό ήταν εξ αδιαιρέτου στο Θεμιστοκλή Τζαμτζή που είχε 2/3 και στο Βαγγέλη Τζαμτζή που είχε το 1/3 και αυτό πέρασε από το θείο μου το Θεμιστοκλή σε μένα (τα 2/3) και το 1/3 στον ξαδερφό μου το Χρήστο τον Τζαμτζή που έχει σήμερα το μαγαζί. Τ0 1955, ο Θεμιστοκλής Τζαμτζής αρχίζει σιγά σιγά να φέρνει ανταλλακτικά αυτοκινήτων στο μαγαζί και το 1963 το μετέτρεψε, το ισόγειο, σε χρωματοπωλείο. Επειδή το σπίτι το αγαπάμε πάρα πολύ, αποφασίσαμε σιγά σιγά να το συντηρήσουμε, να το έχουμε και να κρατήσει όσο πιο πολλά χρόνια μπορεί. Τα παλιά χρόνια είχε εδώ πολύ καλούς εργάτες, μαστόρους. Για θέρμανση τα παλιά χρόνια το σπίτι είχε τζάκι. Εμείς αυτή την περίοδο (Οκτώβριος του 2019) κάναμε την τελευταία ανακαίνιση του σπιτιού που αφορούσε την τοιχοποιία και την σκεπή. Οι προηγούμενες παρεμβάσεις αφορούσαν θέματα εσωτερικού χώρου και κυρίως βαψίματα. Στο σπίτι αυτό κατοικώ εγώ –όποτε έρχομαι από την Αθήνα – και τώρα που το φτιάξαμε θα έρχονται τα παιδιά μου και η εγγονή μου. Το σημαντικό χαρακτηριστικό αυτού του σπιτιού είναι οι κορνίζες. Είναι τρεις μπαλκονόπορτες και δέκα παράθυρα. Οι κορνίζες που υπάρχουν γύρω από τα παράθυρα και τις πόρτες ήταν πάρα πολύ δύσκολο να γίνουν, αφού παλιά τα έκαναν αποκλειστικά με τα χέρια. Εμείς καταφέραμε και τα ξαναφτιάξαμε – γιατί είχαν χαλάσει. Το οίκημα είναι διατηρητέο από το Υπουργείο Πολιτισμού και δεν μπορείς να πειράξεις τίποτα. Αυτά τα σπίτια, τα παλιά τα διατηρητέα, ήταν χτισμένα με πέτρα που εδώ στην περιοχή μας είχαμε πάρα πολύ καλή πέτρα. Το υπόλοιπο είναι χτισμένο με πλίθα η οποία είναι αντισεισμική. Το σπίτι έχει και μεγάλο υπόγειο που χρησίμευε ως αποθηκευτικός χώρος.