To οίκημα ανήκε στην οικογένεια Αραπόπουλου και ένας από τους αρχικούς ιδιοκτήτες ήταν ο ελαιοκτηματίας Κωνσταντίνος Αραπόπουλος, προπάππους του Θοδωρή Αραπόπουλου τωρινού υπαλλήλου του Υπουργείου Πολιτισμού. Στο σπίτι έμεινε και ο γιός του Κωνσταντίνου, Θοδωρής (1864-1953), που ήταν εισπράκτορας του Δημοσίου, εφοριακός υπάλληλος θα λέγαμε σήμερα.
Το 1960 ο ιδιοκτήτης καφενείου Ηλίας Βασιλόπουλος (1928 -2019) αγοράζει το σπίτι από τον δικηγόρο Ηλία Αραπόπουλο (1905-1990), γιό του εφοριακού Θοδωρή, ο οποίος έμενε σε αυτό με την οικογένειά του μέχρι το 1957 και μετά εγκαταστάθηκαν στο Νεοκλασικό οίκημα της οδού Κόκκαλη. Το αντίτιμο της αγοράς ήταν γύρω στις 30.000 δραχμές εποχής. Ο Ηλίας Βασιλόπουλος μόλις είχε παντρευτεί και αναζητούσε να αγοράσει σπίτι προκειμένου να ζήσει με την οικογένειά του. Ο ίδιος εκείνη την περίοδο είχε το καφενείο στο χώρο που είναι πίσω από την Εθνική Τράπεζα σήμερα (ήταν μεσοτοιχία με αυτή). Μία από τις πηγές εξεύρεσης των χρημάτων του ήταν και τα έσοδα από την πώληση ενός jukebox της εποχής, το οποίο είχε στο μαγαζί του.
Τα σπίτι είναι κατασκευασμένο από χωματόπλιθα και πέτρα. Πρόκειται για μία διώροφη οικία (70τ.μ. ο κάθε όροφος περίπου) με υπόγειο, όπου το ισόγειο επικοινωνεί με τον όροφο με εσωτερική ξύλινη σκάλα. Χαρακτηριστικό του οικήματος είναι πως το ισόγειο έχει χαμηλό ύψος και ο όροφος είναι ψηλοτάβανος. Στους εσωτερικούς χώρους δεν έχουν γίνει παρεμβάσεις και αυτό προσδίδει μία ιδιαίτερη ομορφιά και γοητεία στο οίκημα. Από τα αντικείμενα που αντικρίζεις, νιώθεις πως είσαι σε ένα μουσείο λαϊκής τέχνης. Υπάρχουν, ακόμη , οι παλιές ξύλινες εσωτερικές πόρτες και ντουλάπες, οικιακά σκεύη άλλων εποχών, παλιά έπιπλα και καρέκλες, σερβάντες, κρεβάτια όχι της σύγχρονης εποχής αλλά προηγούμενων δεκαετιών, όλα καλοδιατηρημένα και περιποιημένα. Πολλά από τα έπιπλα τα αγόρασε ο ιδιοκτήτης κ. Ηλίας Βασιλόπουλος.
Επιπλέον χαρακτηριστικό του σπιτιού είναι πως διέθετε υπόγειο με πετρόχτιστη πόρτα που έβγαινε σε ένα καταφύγιο, σε ένα κενό χώρο (κρυφό δωμάτιο το έλεγαν), το οποίο βρισκόταν κάτω από την παλιά κουζίνα. Το καταφύγιο χρησίμευε ως χώρος προφύλαξης των ιδιοκτητών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!!!Όταν γκρεμίστηκε η παλιά κουζίνα, το καταφύγιο «μπαζώθηκε» και το υπόγειο σφραγίστηκε.
Το σπίτι δεν είχε μπαλκόνια, παρά ένα χαγιάτι από την ανατολική πλευρά του που έχει θέα την Άμφισσα, το οποίο τώρα έχει διαμορφωθεί με άλλον τρόπο σε σχέση με την αρχική του όψη. Στον κήπο του διαθέτει πηγάδι που αυτή τη στιγμή δεν χρησιμοποιείται. Στην αυλή είχε κατασκευαστεί, παλιός φούρνος με χωματόπλιθα. Σήμερα το συγκεκριμένο σημείο είναι αποθήκη και σε άλλο σημείο της αυλής ήταν το πλυσταριό, όπου δεν υπάρχει πια. Το οίκημα δεν έχει πολλά παράθυρα, τα παντζούρια είναι ταμπλαδωτά, βαμμένα με κεραμιδί χρώμα κι έχουν κι αυτά ζωή τουλάχιστον 120 χρόνων.
Η οικία Ηλία Βασιλόπουλου αποτελεί ένα οίκημα λαϊκής αρχιτεκτονικής με παρουσία δύο αιώνων περίπου στην Άμφισσα. Συνεχίζει να διατηρεί την παραδοσιακή σαλωνίτικη όψη της σε πείσμα των πολυάριθμων τσιμεντένιων κατασκευών που κυριαρχούν στην πρωτεύουσα της Φωκίδας.
(Ευχαριστούμε τον κ. Τάκη Βασιλόπουλο, γιό του Ηλία Βασιλόπουλου, για τις
πληροφορίες που μας έδωσε για το ιστορικό σπίτι, στο οποίο κατοικεί ο ίδιος
αυτή τη στιγμή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου